Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ακούσατε για το KOFOSIS.GR

 KOFOSIS.GR
Το Site αυτό έχει ως θέμα την κώφωση. Ασχολείται και αναδεικνύει
θέματα και προβληματισμούς από καθημερινές ιστορίες κωφών ανθρώπων.
Μπαίνοντας στο site και διαβάζοντας το τίτλο "Κουφός είσαι ρε; Δεν
ακούς;" παίρνεις μια ιδέα για το τι θα συναντήσεις. Διαβάζοντας τα
άρθρα που είναι αναρτημένα και βλέποντας τα βίντεο, συνειδητοποίησα ότι
στην ουσία δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τους κωφούς
ανθρώπους. Κάποιοι τους αντιμετωπίζουν ρατσιστικά, η τους λυπούνται
μολονότι δεν θα έπρεπε. Στην ουσία αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα
αλλά για αυτούς η κώφωση δεν είναι πρόβλημα, είναι μια καθημερινότητα
που αυτοί έχουν μάθει να ζουν και δεν ντρέπονται γι αυτό.
Θα αναφερθώ σε μια ιστορία του site με τίτλο "Ο στυγερός δολοφόνος", που μου έκανε αίσθηση,
για να  επισημάνω κάποια από τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν οι κωφοί αλλά και την άγνοια που έχουν οι άνθρωποι που
ακούν για τις ιδιαιτερότητες των κωφών.
Μια κωφή γυναίκα πήγαινε με τον άντρα της ,ο οποίος ακούει, για
ψώνια στο κέντρο της Αθήνας με το μηχανάκι. Ο άντρας κατεβαίνει να
πάει για ψώνια, και η γυναίκα μένει πάνω στο μηχανάκι φορώντας το
κράνος χωρίς να δίνει σημασία τι γίνεται γύρω της. Επιστρέφοντας ο
άντρας της τον σταματάει ένας γέρος που καθότανε σε ένα παγκάκι και
του λέει
- Άντρας είναι αυτός στο μηχανάκι ή γυναίκα;
- Η γυναίκα μου (του απαντάει αυτός),
- Της μιλάω τόση ώρα και δεν απαντάει ξένη είναι;
- Όχι έχει πρόβλημα ακοής, τί θέλετε;
- Ήθελα να περάσω και φοβήθηκα, επειδή δεν μιλούσε και φορούσε τα
δερμάτινα και το κράνος την πέρασα για στυγερό δολοφόνο που περίμενε
τον συνεργό του.

 Την ιστορία της την διηγήθηκε ο άντρας της στο σπίτι και αυτό που είχε
η γυναίκα να πει είναι ότι δεν την ενόχλησε καθόλου που χαρακτηρίστηκε
στυγερή δολοφόνος, αντιθέτως της άρεσε γιατί έχει συνηθίσει να την
χαρακτηρίζουν κωφάλαλη και να την λυπούνται.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι αυτή δεν ντρέπεται που είναι κωφή
μολονότι αντιμετωπίζει δυσκολίες, αλλά ο κόσμος την αντιμετωπίζει
διαφορετικά.
Θα αναφερθώ τώρα και σε μια ιστορία "κουφή" που μου έκανε πραγματικά
εντύπωση στην οποία πάλι πρωταγωνιστεί μια γυναίκα κωφή.
Όταν γνώρισε τον άντρα της όπως μας διηγείται ο οποίος είναι και
ναυτικός, η πρώτη ερώτηση που της έκανε ήταν αν ενημερώνει στην
ρεσεψιόν των πλοίων που ταξιδεύει για την ιδιαιτερότητα της και εκείνη
του απάντησε
- Όχι θα έπρεπε;
- Και βέβαια γιατί αν βυθιστεί το πλοίο και εσύ κοιμάσαι πως θα το καταλάβεις;
- Σιγά μην βυθιστεί είπε χαμογελώντας.

Μετά από λίγο καιρό βυθίστηκε το πλοίο Σαμίνα και άλλαξε γνώμη,
αποφασίζοντας εάν ταξιδέψει ξανά μόνη να ενημερώσει.
Κάποια στιγμή όταν ταξίδεψε ξανά συνοδευόταν από την μητέρα της και
τον αδερφό της. Ο καιρός ήταν καλός και λαμβάνοντας υπόψη ότι
συνοδευόταν θεώρησε περιττό να ενημερώσει. Την ώρα που έπιναν καφέ στο
σαλόνι, αρχίζει να "στριγγλίζει" το μεγάφωνο. Το μεγάφωνο το
αντιλαμβανόταν φορώντας το ακουστικό της, ως ένα μεταλλικό ήχο.
Περίμενε λοιπόν να τελειώσει η ανακοίνωση για να της εξηγήσουν τι
είπε. Η μαμά και ο αδερφός της αρχίζουν να γελούν ακούγοντας την
ανακοίνωση και της λένε:
- Ξέρεις τι είπε; Αν είστε άτομο με ειδικές ανάγκες, προβλήματα όρασης
η ακοής, να ενημερώσει την ρεσεψιόν!

Έτσι της λύθηκε η απορία γιατί τόσα χρόνια που ταξιδεύει δεν την
ενημέρωσε κανείς γι αυτό. Επίσης την διαβεβαίωσαν ότι όταν τελείωσε η
ανακοίνωση ακούστηκε το εξής τραγούδι:
"μ ΄ αεροπλάνα και βαπόρια, και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια, κ όμως εσύ δεν μας ακούς".

Μια τραγελαφική ιστορία που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα και
δείχνει ότι όντως υπάρχει άγνοια για τα άτομα αυτά.

Τέτοιου είδους ιστορίες αρκετά κατατοπιστικές θα βρει κανείς  αν επισκεφθεί το KOFOSIS.GR
το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο ενδιαφέρον για τον διπλανό μας.

Λίγα λόγια για "τα λόγια της σιωπής"

 Ξεκινώντας θα ήθελα να πω ότι είναι αρκετά κατατοπιστικό για τον ενδιαφερόμενο για την ταινία της Λουκίας Ρικάκη "Λόγια της σιωπής" να επισκεφθεί την διεύθυνση: http://hxosartas2010.blogspot.com/ και να διαβάσει την δημοσίευση: Διάφορες κριτικές για την ταινία "Λόγια της σιωπής" όπου συνοψίζονται διάφορες κριτικές πάνω στην ταινία και μπορεί κανείς να κατατοπιστεί σχετικά με τις εντυπώσεις που αυτή προξένησε προς πάσα κατεύθυνση. Ακόμη θεωρώ ότι είναι χρέος μου να αναφέρω ότι δεν είμαι ειδικός στα θέματα της κινηματογραφικής κριτικής και μοναδικός στόχος αυτού του κειμένου είναι να προσφέρει μία ακόμα οπτική στην θέαση αυτού του ντοκιμαντέρ.
 Παρακολουθώντας λοιπόν την ταινία είναι πολύ σημαντικό και χρήσιμο ότι ενημερώνεσαι όχι μόνο για τα προβλήματα και την ζωή των κωφών, αλλά και για τον κόσμο και την κουλτούρα τους. Δηλαδή εκτός από την καλλιτεχνική αξία το συγκεκριμένο έργο έχει και μεγάλη χρηστική αξία. Είναι μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων που δεν έχουν έρθει σε επαφή με κωφούς συνανθρώπους τους και που δεν έχουν ενδιαφερθεί ποτέ για τα θέματά τους. Ούτε εγώ είχα ποτέ δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτά τα θέματα. Μέσα όμως από αυτήν την ταινία η επαφή με αυτό τον κόσμο γίνεται  με σοβαρότητα και τρυφερότητα και νοιώθει κανείς μετά την θέαση της πως τα ζητήματα των κωφών είναι ζητήματά όλων των ανθρώπων καθώς έχουν να μας διδάξουν πολλά σχετικά με την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων. Ένα τεράστιο κέρδος που αποκομεί ένας ομιλών αν δει αυτό το ντοκιμαντέρ είναι ότι μπορεί να δει τον κόσμο και την κουλτούρα του ως εξωτερικός παρατηρητής μέσα από τα μάτια και τις αντιλήψεις των κωφών. Η σκηνοθέτης δεν φιλτράρει και δεν κρύβει τίποτα σε αυτό το κομμάτι και αφήνει να φτάσει στα μάτια του ομιλών θεατή ακόμα και ο αντίστροφος ρατσισμός που επιστρέφει στους ακούοντες ανακλασμένος από τους κωφούς.Είναι πολύ έξυπνο το εύρημα της σκηνοθέτιδος πότε να μεταφράζει την νοηματική με υπότιτλους και πότε με μεταγλώττιση. έτσι φέρνει τον ακούοντα θεατή στην ίδια θέση με τον κωφό και τον  βάζει να δει με τα μάτια του.
 Είναι ακόμα αξιέπαινη και γοητευτική η "απουσία" της σκηνοθέτιδος στην παρουσίαση του κόσμου των κωφών, η οποία γίνεται αυστηρά από τα μέσα αυτού του κόσμου. Διασαφηνίζεται ότι αυτός είναι ένας κόσμος με σκληρό πυρήνα περιφέρεια και βάθος και όλα αυτά τα επίπεδα αυτοπαρουσιάζονται μπροστά στα μάτια μας. Είναι ξεκάθαρο πως οι κωφοί και όσοι ανήκουν στην κουλτούρα τους μιλούν στον άνθρωπο που κρατάει τον κινηματογραφικό φακό σαν να μιλούν σε ένα άνθρωπο του κόσμου τους που ξέρει και αντιλαμβάνεται με τις ίδιες προσλαμβάνουσες που ξέρoυν και αντιλαμβάνονται αυτοί που μιλούν. Η σκηνοθέτιδα παίρνει σαφώς θέση σε αυτή την άτυπη αντιπαράθεση ανάμεσα σε κωφούς και ακούοντες και ξεκαθαρίζει πως οι αδικημένοι είναι οι κωφοί. Δεν φέρνει όμως τους ακούοντες σε θέση άμυνας, αντίθετα τεκμηριώνει την θέση της μέσα απο τις ιστορίες που αφηγούνται οι κωφοί και γνωστοποιεί το πρόβλημα, με ξεκάθαρη διάθεση για άμβλυνση αυτής της αντίθεσης και της αντιπαράθεσης.
 Μοναδική θέση της σκηνοθέτιδος με την οποία προσωπικά δεν ταυτίζομαι, είναι κάποια σκηνοθετημένα σποτ που παρεμβάλλονται ανάμεσα στις διάφορες σκηνές και παρουσιάζουν  μία όμορφη κωφή κοπέλα είτε μπροστά στην κάμερα είτε μπροστά σε ένα καθρέπτη να μονολογεί στην νοηματική κάποιες φράσεις. Οι συγκεκριμένες σκηνές προσωπικά πιστεύω ότι προκαλούσαν το συναίσθημα του θεατή πράγμα που σε όλη την ταινία δεν συνέβαινε. Γενικότερη διάθεση της ταινίας είναι να παρουσιάσει τον κόσμο των κωφών και τα αιτήματά τους με λογική και πειστικότητα χωρίς να προξενήσει κάποιον οίκτο άρα και υπονοούμενο ρατσισμό προς τους κωφούς.
 Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να πω πως η συστήνω ανεπιφύλακτα την ταινία σε κάθε αναγνώστη αυτού του κειμένου καθώς είναι ένα ντοκιμαντέρ που φτιάχθηκε με υλικά από τον κόσμο των κωφών για να δηλώσει αλήθειες για τον καθένα , σε όποιο κόσμο κι αν κατατάσσει τον εαυτό του.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Ηχητικού πολιτισμού φωτογραφίες










Στό τουριστικό περίπτερο. Ένα μάθημα έξω. Παρατήρηση του φυσικού ηχοτοπίου λίγο έξω από την μικρή μας πόλη... την Άρτα.

Εικόνες που ακούγονται καλά

Τοκ-τοκ!Ποίος ήρθε;

Ο ένας βάζει την φωνή κι άλλος την σιωπή η ευχαρίστηση μοιράζεται στα δύο. Τι ενέργεια έχει ένας ήχος που κανένας δεν θα ακούσει; Οι μελωδίες παλιές μα οι χαρές καινουριες.


Μια μοναχική φωνή προσπαθέι κάτι να πει , να μεταφέρει κάποιο μύνημαΒαβούρα.... μικροβαβουρα, ζουζούνισμα, ενοχλητική ,υποχρεωτική υπόκρουση.Η συγχορδία της ανησυχίας.




Ο ήχος που παράγεται απο το τωξωτό είναι δυνατός, μπάσος, διαρκής απλώνεται στον χώρο. Ο καθηγητής παράγει ήχο στο ταμπόυρ για να δείξει στον μαθητη. Ο ήχος του διαφορετικός στα χέρια του δασκάλου, στρογγυλος δυνατός καθαρός και άλλος παλι στα χέρια  του μαθητή ασθενής,ασταθής άπειρός. Μία φωνή σταθερή που εμπνέει σιγουριά.Λέξεις - μουσικές λέξεις, φράσεις - μουσικές φράσεις, παρατήρηση - επιβράβευση. Το ηχοτοπίο της παράδωσης ενός αρχικού μαθήματος τοξωτού ταμπουρά.
Μικρές παιδικές φωνες, ελαφρύς ήχος της θάλασσας,ένα καραβάκι μουρμουρίζει φεύγοντας ή αλλοιώς... ησυχία

Σπιτικός Ήχος

Το ηχοτοπίο του σπιτιούμας .
Καθημερινά εγγράφεται ανελειπώς στο υποσυνείδητό μας.
Κι όμως!!
Ποιός το παρατηρεί ; Ποιός του δίνει σημασία ;